Νίκος Καζαντζάκης
(18 Φεβρουαρίου 1883 - 26 Οκτωβρίου 1957)
Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1883, εποχή κατά την οποία το νησί αποτελούσε ακόμα μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορία. Ήταν γιος του καταγόμενου από το χωριό Βαρβάροι (σημερινή Μυρτιά), εμπόρου γεωργικών προϊόντων και κρασιού, Μιχάλη Καζαντζάκη και της Μαρίας και είχε δύο αδελφές.
Η επανάσταση του 1897 τον αναγκάζει να φύγει, και για δύο χρόνια ν’ ακολουθήσει μαθήματα σ’ ένα σχολείο Φραγκισκανών μοναχών στη Νάξο. Το 1899 επέστρεψε στη γενέτειρά του, όπου τέλειωσε το γυμνάσιο.
Από το 1902-1906 σπουδάζει νομικά στην Αθήνα, και το 1907-1909 στο Παρίσι, όπου δέχτηκε επιδράσεις από τη διδασκαλία του Γάλλου φιλοσόφου Bergson. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα θα εργαστεί μεταφράζοντας φιλοσοφικά βιβλία. Η γνωριμία του με τον `Αγγελο Σικελιανό, στα 1914, υπήρξε άλλη μια σημαντική στιγμή της ζωής του. Το 1918 και το 1919 ταξιδεύει στην Ελβετία και στη Ρωσία, ως ανώτερος κρατικός υπάλληλος, για τον επαναπατρισμό των Ελλήνων του Καυκάσου. Το 1922 μένει στη Βιέννη, και ύστερα για περισσότερο καιρό στο Βερολίνο, όπου, υπό την επίδραση της κομουνιστικής ιδεολογίας, έγραψε την “Ασκητική”. Στην Ελλάδα γυρίζει το 1924, αφού προηγουμένως περνά από την Ασίζη της Ιταλίας.
Ο Καζαντζάκης ήταν ένας από τους πιο πολυταξιδεμένους `Ελληνες πνευματικούς ανθρώπους, ενώ τα πολύ συχνά ταξίδια που πραγματοποιούσε στο εξωτερικό δεν του επέτρεψαν σχεδόν ποτέ να μείνει σταθερά στην Ελλάδα για πολύ καιρό.
Σημαντικά γεγονότα της ζωής του Καζαντζάκη ήταν η υποψηφιότητα του για την απονομή των Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1947 και το 1957 (τη χρονιά του θανάτου του), καθώς και το βραβείο Ειρήνης που του δόθηκε ένα χρόνο πριν το θάνατο του στη Βιέννη.
Στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη χαράχθηκε, όπως το θέλησε ο ίδιος, η επιγραφή: «Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος».
Από τα έργα του ξεχωρίζουν τα εξής:
Μυθιστορήματα
• “Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά”
• “Ο Καπετάν Μιχάλης”
• “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”
• “Ο τελευταίος πειρασμός”
• “Ο φτωχούλης του Θεού”
• “Οι Αδερφοφάδες”
Αφηγήματα:
• “`Οφις και κρίνο”
• “Η αρρώστια του αιώνος”
• “Ασκητική”
• “Αναφορά στον Γκρέκο”.
Ταξιδιωτικά:
Τα έργα του τα οποία αναφέρονται σε χώρες τις οποίες επισκέφθηκε, συγκεντρώθηκαν κάτω από το γενικό τίτλο “Ταξιδεύοντας”. Εδώ έχουμε περιγραφές και σχόλια για την “Αγγλία”, “Ισπανία”, “Ιαπωνία - Κίνα”, “Ιταλία - Αίγυπτο - Σινά”
Ποιητικά :
• “Τερτσίνες”
• “Οδύσσεια”
Θεατρικά :
• “Πρωτομάστορας”
• “Νικηφόρος Φωκάς”
• “Βούδας”
• “Χριστός”
• “Οδυσσέας”
• “Μέλισσα”
• “Καποδίστριας”
• “Σόδομα και Γόμορα”
• “Χριστόφορος Κολόμβος”
• “Κωνσταντίνος Παλαιολόγος”
Μεταφράσεις :
• “Ιλιάδα” και “Οδύσσεια” (μαζί με τον Ι.Θ. Κακριδή)
• “Θεία Κωμωδία” του Δάντη,
• “Φάουστ” του Γκαίτε
(18 Φεβρουαρίου 1883 - 26 Οκτωβρίου 1957)
Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1883, εποχή κατά την οποία το νησί αποτελούσε ακόμα μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορία. Ήταν γιος του καταγόμενου από το χωριό Βαρβάροι (σημερινή Μυρτιά), εμπόρου γεωργικών προϊόντων και κρασιού, Μιχάλη Καζαντζάκη και της Μαρίας και είχε δύο αδελφές.
Η επανάσταση του 1897 τον αναγκάζει να φύγει, και για δύο χρόνια ν’ ακολουθήσει μαθήματα σ’ ένα σχολείο Φραγκισκανών μοναχών στη Νάξο. Το 1899 επέστρεψε στη γενέτειρά του, όπου τέλειωσε το γυμνάσιο.
Από το 1902-1906 σπουδάζει νομικά στην Αθήνα, και το 1907-1909 στο Παρίσι, όπου δέχτηκε επιδράσεις από τη διδασκαλία του Γάλλου φιλοσόφου Bergson. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα θα εργαστεί μεταφράζοντας φιλοσοφικά βιβλία. Η γνωριμία του με τον `Αγγελο Σικελιανό, στα 1914, υπήρξε άλλη μια σημαντική στιγμή της ζωής του. Το 1918 και το 1919 ταξιδεύει στην Ελβετία και στη Ρωσία, ως ανώτερος κρατικός υπάλληλος, για τον επαναπατρισμό των Ελλήνων του Καυκάσου. Το 1922 μένει στη Βιέννη, και ύστερα για περισσότερο καιρό στο Βερολίνο, όπου, υπό την επίδραση της κομουνιστικής ιδεολογίας, έγραψε την “Ασκητική”. Στην Ελλάδα γυρίζει το 1924, αφού προηγουμένως περνά από την Ασίζη της Ιταλίας.
Ο Καζαντζάκης ήταν ένας από τους πιο πολυταξιδεμένους `Ελληνες πνευματικούς ανθρώπους, ενώ τα πολύ συχνά ταξίδια που πραγματοποιούσε στο εξωτερικό δεν του επέτρεψαν σχεδόν ποτέ να μείνει σταθερά στην Ελλάδα για πολύ καιρό.
Σημαντικά γεγονότα της ζωής του Καζαντζάκη ήταν η υποψηφιότητα του για την απονομή των Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1947 και το 1957 (τη χρονιά του θανάτου του), καθώς και το βραβείο Ειρήνης που του δόθηκε ένα χρόνο πριν το θάνατο του στη Βιέννη.
Στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη χαράχθηκε, όπως το θέλησε ο ίδιος, η επιγραφή: «Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος».
Από τα έργα του ξεχωρίζουν τα εξής:
Μυθιστορήματα
• “Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά”
• “Ο Καπετάν Μιχάλης”
• “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”
• “Ο τελευταίος πειρασμός”
• “Ο φτωχούλης του Θεού”
• “Οι Αδερφοφάδες”
Αφηγήματα:
• “`Οφις και κρίνο”
• “Η αρρώστια του αιώνος”
• “Ασκητική”
• “Αναφορά στον Γκρέκο”.
Ταξιδιωτικά:
Τα έργα του τα οποία αναφέρονται σε χώρες τις οποίες επισκέφθηκε, συγκεντρώθηκαν κάτω από το γενικό τίτλο “Ταξιδεύοντας”. Εδώ έχουμε περιγραφές και σχόλια για την “Αγγλία”, “Ισπανία”, “Ιαπωνία - Κίνα”, “Ιταλία - Αίγυπτο - Σινά”
Ποιητικά :
• “Τερτσίνες”
• “Οδύσσεια”
Θεατρικά :
• “Πρωτομάστορας”
• “Νικηφόρος Φωκάς”
• “Βούδας”
• “Χριστός”
• “Οδυσσέας”
• “Μέλισσα”
• “Καποδίστριας”
• “Σόδομα και Γόμορα”
• “Χριστόφορος Κολόμβος”
• “Κωνσταντίνος Παλαιολόγος”
Μεταφράσεις :
• “Ιλιάδα” και “Οδύσσεια” (μαζί με τον Ι.Θ. Κακριδή)
• “Θεία Κωμωδία” του Δάντη,
• “Φάουστ” του Γκαίτε
Κωνσταντίνος Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου