Συνέντευξη του Θεόδωρου Γιουρτσίχιν

Συνέντευξη του Θεόδωρου Γιουρτσίχιν στη δημοσιογράφο Νόρα Ράλλη

… «Και με ένα μάτι ακόμη θέλω να πάμε να ξαναδώ τη Ελλάδα» μας εξομολογήθηκε πως του έλεγε η γιαγιά του, η οποία δυστυχώς ποτέ δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει το όνειρό της. Ωστόσο, η δίψα για την πατρίδα, για κάθε τι ελληνικό διαπότισε τις μνήμες και τη σκέψης του Γιουρτσίχιν, ο οποίος μπόρεσε να έρθει στην Ελλάδα και μάλιστα με τις πλέον τιμητικές περγαμηνές. Στις 8 Ιανουαρίου 2003, παρέδωσε την ελληνική σημαία στον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο. «Ήταν να πάω στην πρώτη μου αποστολή στο διάστημα» δήλωσε στο camerastylo, «και ήθελα να πάρω μαζί μου την ελληνική σημαία, και ας ήταν η αποστολή Ρωσική. Ζήτησα, λοιπόν, από γνωστούς στην Ελλάδα να μου τη στείλουν. Τελικά, την έλαβα από ένα φίλο μου στην Αμερική. Και την ταξίδεψα στο Σύμπαν!»

… τελικά, για να φτάσει η Ελλάδα στη Ρωσία πρέπει να περάσει αναγκαστικά από την Αμερική;!

«Όταν βρέθηκα μπροστά στον κο Στεφανόπουλο, μου είπε πως είναι πολύ περήφανος που συναντάει τον πρώτο ελληνικής καταγωγής κοσμοναύτη στην ιστορία. Και τότε του είπε: Μα κύριε Πρόεδρε, δεν είμαι εγώ ο πρώτος! Και ποιος είναι; Με ρώτησε θυμωμένος που δεν τον είχαν πληροφορήσει κατάλληλα… Μα, ο Κωστήκας και ο Γιωρήκας, του απάντησα! Απλά αυτοί πήγαν στο Σύμπαν με ψωμί, τυρί και ρακί. Ενώ εγώ, πήρα την ελληνική σημαία. Γι’ αυτό με υπολογίζουν ως τον πρώτο Έλληνα κοσμοναύτη!»

Με αυτό το ανέκδοτο, που φυσικά είναι και αληθινό, ξεκίνησε η κουβέντα μας για να καταλήγει συνεχώς στο ίδιο συμπέρασμα. Σε έναν άνθρωπο που περιδιαβαίνει το Σύμπαν, η πατρίδα του είναι ο κόσμος του!

«κε Γιουρτσίχιν Θεόδωρε, μιλάτε πολύ καλά Ποντιακά. Πηγαίνετε στα μέρη εκείνα;»

Η καλομάνα μου με την οικογένεια έφυγαν από την Τραπεζούντα στο 1900 για τη Ρωσία, αλλά η Ελλάδα ήταν πάντα σπίτι μας. Στο σχολείο που επήγαινα ήταν πολλοί Πόντιοι, οπότε δεν ένιωθα διαφορετικός. Ακόμα και μέχρι σήμερα, κάθε χρόνο θα πάνω στην Παναγία Σουμελά. Η γιαγιά μου δεν μπόρεσε να δει την Ελλάδα που τόσο αγαπούσε. Εμείς, η νεότερη γενιά, ευτυχώς σταθήκαμε πιο τυχερή.

«Πώς αισθάνεστε για την κατάσταση στη χώρα μας όπως έχει πλέον διαμορφωθεί;»

Όλοι εμείς οι Έλληνες της Ρωσίας, το ίδιο αισθανόμαστε. Από τη μια νιώθω πως αν κάποιος μου πει πως η Ελλάδα δε θα είναι αυτή που ξέρω, αυτή που με την προσδοκία της έζησε και πέθανε η γιαγιά μου, θα θέλω να τον σκοτώσω. Και από την άλλη, δεν μπορώ να καταλάβω τους Έλληνες. Εμείς οι Πόντιοι λέμε «ο Θεός να βοηθήσει, αλλά και το χέρι να κουνήσει».

«Δηλαδή, τι πιστεύετε πως είναι η σωτηρία της Ελλάδας, για την οποία μιλάνε όλοι οι πολιτικοί, τη στιγμή μάλιστα που οι Ευρωπαίοι πιέζουν για όλο και περισσότερη επιρροή;»

(Δείχνει το μυαλό και τα χέρια)

Αυτά τα δύο χρειάζονται. Σκέψη, πολιτισμός και πράξη. Αφού έχετε όλο αυτό, το μεγαλύτερο πολιτισμό, την ισχυρότερη ιστορία, αν κάνετε και πράξη τα όσα προστάζει ο πολιτισμός και η ιστορία σας, καμιά Ευρώπη δε θα έχει δύναμη πάνω σας. Εμάς αυτό μας κρατάει στη Ρωσία. Η ελληνική σκέψη, η γλώσσα μας. Αφού τα έχετε όλα αυτά, δεν υπάρχει δικαιολογία. Αυτά είναι η σωτηρία της χώρας.

«Ασχολείστε και με τη φωτογράφιση του διαστήματος. Τι είναι το πιο ωραίο πράγμα που έχετε δει;»

Το πιο όμορφο που έχω δει… Η Ρωσία που γεννήθηκα, η Ελλάδα που είναι οι γονείς μου και η Τραπεζούντα που ήταν οι παππούδες μου. Αυτό είναι το ωραιότερο πράγμα που έχω δει. Ξέρετε, βλέπω στην τηλεόραση όταν ο κόσμος διαμαρτύρεται και σπάει και χαλάει μάρμαρα και καταστρέφει και σκέφτομαι. Αν είσαι σπίτι σου και διαφωνήσεις με τον πατέρα σου, θα σπάσεις το σπίτι σου; Όχι. Οπότε, τη χώρα σου γιατί τη χαλάς;

«Έχετε δύο κόρες… όταν γυρίζατε από τα ταξίδια σας και σας ρωτούσαν «μπαμπά, τι μας έφερες από το ταξίδι σου;», τι τους λέγατε;»

Έχω πάει τρεις φορές στο διάστημα και μάλιστα τη δεύτερη έμεινα 197 ημέρες. Τότε, ήταν δύσκολα για την οικογένειά μου. Κάτι να τύχει, δεν μπορείς να βοηθήσεις. Τότε, θυμάμαι πήρα από το διαστημικό σταθμό τηλέφωνο τη γυναίκα μου, δεν μπόρεσα να μιλήσουμε και μετά πήρα τη μάμα μου στη Σίνδο και της λέω «Μαμά, ο Θόδωρος είμαι, πώς είσαι;» και μου λέει «Πού είσαι παιδί μου;» και της λέω «στο Διάστημα, μα μη φοβάσαι!». Ωστόσο, φοβούνται πολύ και δε θέλουν να ξαναπάω, μα εγώ θέλω. Όσο για τις κόρες μου, όταν με ρωτούσαν μικρές τι τους έφερα από τα ταξίδια μου, τους έλεγα «Τον κόσμο όλο!».

Θα πρέπει να αναφερθούμε έτσι ώστε να το γνωρίζουν όλοι οι Έλληνες, Κύπριοι , Απόδημοι και Ομογενείς και όλος ο κόσμος, και οι Φιλέλληνες και όσοι έχουν πρότυπα τους Έλληνες που έχουν διαπρέψει στις επιστήμες, στις τεχνολογίες, στον πολιτισμό, στην προσφορά στην εξερεύνηση, ότι σήμερα αυτό το πρότυπο για όλους τους πιο πάνω είναι ο Fyodor Yurchikhin (Θεόδωρος Γιουρτσίχιν), γιος του Νικόλαου Γιουρτσίχιν και της Μικρούλας Γραμματικοπούλου, που γεννήθηκε πριν από 52 χρόνια στο Βατούμ της Γεωργίας. H μητέρα του με καταγωγή από την Τραπεζούντα του Ιστορικού Πόντου καλλιέργησε στον νεαρό Θεόδωρο την υπέρμετρη αγάπη για την Ελλάδα και τον Ποντιακό Ελληνισμό και του έμαθε την ποντιακή διάλεκτο, στην οποία μάνα και γιος θα μιλούσαν πολλά χρόνια αργότερα όντας αυτή στην Θεσσαλονίκη και αυτός στο διάστημα. 

Από το  https://camerastyloonline.wordpress.com